Της καρδιάς εσπερινή
Θυσία
το σκίρτημα στην χάρη της
Έκστασης
στου κύκλου την ανταύγεια
στην μαγεία του αθέατου
στης διαίσθησης το νοούμενο
σε μιάν άλλη διάσταση.
Στης ψυχής το χαμόγελο
με το Χρέος της συνείδησης.
Κοντά μου
Μείνε.
Στην καρδιά μου να σε κλείσω
Θέλω.
Εσύ θα με οδηγήσεις,
με τη δική μου θέληση,
στους ουράνιους κόσμους,
στο Φώς σου το άκτιστον.
Με της Πίστης την φλόγα
Τα βήματά μου Εσύ
θα κατευθύνης
στου διαύλου το πέρασμα,
στην αντίπεραν όχθη,
στου Χρόνου το Πλήρωμα.
Η γαλήνια έκφραση του εσωτερικού,
χάρμα οφθαλμών στο κοσμικο σύμπαν.
Στης φαντασίας το σκάφος,ταξιδεύτρα.
Συνειδησιακό κορύφωμα ανθρώπινης
δημιουργίας
η ανάταση της ψυχής.
Ουράνιας πορείας έκφανση
η αναζήτηση τρόπων ζωής
στο μυστικό Πέρασμα
σαν αγγίζει τον κόσμο των οραμάτων,
που αντανακλά την Σιγή,
την Έκσταση, την Υπέρβαση,
το Βάθος.
Αχ να'βλεπα ποιός στα τρίσβαθα
κράζει-μου το Είναι!
Ποιά δύναμη οδηγεί την ψυχή
στης αιώνιας άνοιξης την πορεία
στην μαγευτική θέα της απεραντο-
σύνης]
στης έκστασης το βάθος
στο μυστήριο του αόρατου
στης διαίσθησης το νοούμενο
στην χάρη του Σύμπαντος
στούς κύκλους των αστεριών
στο μεγαλείον του Υπερτάτου!
Ικεσία προσφέρω,
Κύριε,
το δώρημα της ταπείνωσης
στο Δικό Σου κάλεσμα.
Στης ζωής το άχρονο,
που χρεός προβάλλει
στης ύπαρξης τους κόσμους,
με οδηγό το υπέρλογον
δώρον τέλειον-
Στου Αγαθού την δύναμη.
Στα μύχια της καρδιάς
Αναζητώ
του πνεύματος την καλλιέργεια.
Αντίκρυ στης άχρονης άνοιξης το φώς-
Ιππεύοντας της συνείδησης το άτι-
πορεύομαι στο εσώτερο Σύμπαν,
στους κόσμους των άστρων, στους
γαλαξίες,]
να υμνήσω ψυχοσωματικά
την Δημιουργία,
Τον Δημιουργόν.
Με τα μάτια της ψυχής
Βαδίζω
ανεβαίνοντας λειτουργικά
τον κόσμο του αθέατου.
Χωρίς φόβο πορεύομαι
στις συμπληγάδες της ζωής
με της πίστης την δύναμη
και την επιταγή της συνείδησης
στο Χρεός της Υπέρβασης.
Μέσα από τους
λειτουργικούς κανόνες του
Είναι....,
Επιζητώντας την
Επικοινωνία.